umowny — 1. «dotyczący umowy, oparty na niej, zgodny z umową, konwencją» Umowne kary. 2. «fikcyjny, nierealistyczny» Umowny świat poetycki. Umowna dekoracja … Słownik języka polskiego
sygnał — m IV, D. u, Ms. sygnałale; lm M. y «wszelki umowny znak o treści informacyjnej» Sygnał alarmowy, flagowy, świetlny. Sygnał pogotowia ratunkowego, straży pożarnej. Sygnał na alarm, na zbiórkę. Nadawać, przesyłać sygnały czymś a. za pomocą czegoś.… … Słownik języka polskiego
АВТОМОБИЛЬ ПРИВЕДЁННЫЙ — условный тип автомобиля, применяемый для расчёта пропускной способности автомобильных дорог в зависимости от грузоподъёмности или вместимости транспортного средства (Болгарский язык; Български) условен [изчислителен] автомобил (Чешский язык;… … Строительный словарь
alegoria — ż I, DCMs. alegoriarii; lm D. alegoriarii (alegoriaryj) «w sztuce i literaturze: dzieło, utwór lub ich element mające poza znaczeniem dosłownym jednoznacznie określony umowny sens przenośny, będące zwykle obrazowym przedstawieniem pojęć… … Słownik języka polskiego
asterysk — m III, D. u, N. asteryskkiem; lm M. i druk. «znak graficzny w kształcie gwiazdki (*), używany w tekście jako odsyłacz lub jako znak umowny» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
diagram — m IV, D. u, Ms. diagrammie; lm M. y 1. «rysunek przedstawiający w umowny, określony sposób zależność pomiędzy interesującymi nas wielkościami lub pojęciami; wykres» 2. «graficznie przedstawiony plan jakichś czynności» Diagram pracy fabryki. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
ideogram — m IV, D. u, Ms. ideogrammie; lm M. y «umowny znak pisemny (symbol), który jako całość stanowi odpowiednik desygnatu, wyraża określone pojęcie; nie daje się rozłożyć na elementy odpowiadające cząstkom fonetycznym wyrazu» Ideogram obrazkowy,… … Słownik języka polskiego
konwencjonalny — konwencjonalnyni 1. «oparty na konwencji umowie; umowny» Konwencjonalne znaki. Konwencjonalne pismo. 2. «nie dysponujący najnowszymi urządzeniami technicznymi; nienowoczesny, tradycyjny» Broń konwencjonalna. Metody konwencjonalne. Statki… … Słownik języka polskiego
mansjon — m IV, D. u, Ms. mansjonnie; lm M. y «w teatrze średniowiecznym: budka o ażurowych ścianach lub mały pawilonik, ustawiane na podwyższeniu na placu albo bezpośrednio na scenie, imitujące w sposób umowny miejsce, w którym rozgrywa się przez pewien… … Słownik języka polskiego
obyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, umowny, najczęściej utwierdzony tradycją sposób postępowania w danych okolicznościach, właściwy pewnej grupie ludzi, charakterystyczny dla danego terenu, okresu itp.; zwyczaj» Dawny, ludowy,… … Słownik języka polskiego
